GÖÇMÜŞ DENİZCİLERİN NEFESLERİ..

Dönülen bir seyirden sonra Tayo Mar ‘ın seyir defterinden…


Göçmüş denizcilerin nefesini bilirmisiniz ?Duydunuz mu hiç? Hissettiniz mi ya da ?


Göçmüş dedim özellikle.. ölmüş demedim.


çekip gitmek, başını alıp gitmek gibi.. Göçüp gitmek işte.


Her palamarı çözdüğümde hele hele bilmediğim bir menzile gidiliyor ise duyulan heyecan. O heyecanı ateşleyen korku, merak, endişe..

sonrasında yelkenler dolunca hissedilen o özgürlük hissi , huzur..


Genelde tek başımayım seyirlerde .. yalnızlık duygusunu iyi bilirim . Geride kalmanın burukluğunu . O yüzden her türlü yolcu etmeyi hiç sevmem ya . Ne cenaze namazlarını, ne giden geminin arkasından el sallamayı , ne de vedalaşmayı. Yıllarca sabahın en erken saatlerinde yolculuk ettim. Gerekmediği halde o tatlı uykudan feragat.. sırf vedalaşmamak için .Geride kalmaktansa gitmek.. Uyuyan sevgilinin dudağına hafif bir öpücük, Huzurla uyuyan evlada bir dokunuş. O sıcaklık , var olduklarını bilmenin hissi ile birlikte gittim hep.


Dedim ya gitmeyi severim diye. Gittiğim yerdeki yaşanacakların bilinmezliği hep heycanlandırdı beni. Merak ettim hep yaşayacaklarımı.


ama dönmeyi daha çok severim. Gitmeden dönmenin keyfini yaşayamıyor insan. Mahrum kalmadan kıymetini anlamıyorsun hiçbir şeyin.


İşte bu deniz mahrum bırakıyor ya seni çok şeyden.. Her seyirden sonra daha çok aşık dönüyorum , daha çok sevgiyle evlatlara, daha çok tutku dostlara , arkadaşlara ..


Kim hissettiriyor peki bunları bana ?.. hani şu normal rüzgar eserken , denizin üstünden aniden kopup gelen şu sağnaklar var ya .. Onlar İşte.. şimdiki gibi , şu andaki gibii açık kamara kapısından geliveriyorlar, fısıldıyorlar sana gerçekleri ..


Göçmüş denizcilerin nefesleri ..Duymuyormusun?


Kapat ne kadar lamba varsa o zaman. Bir fener yak.. eskisi gibi. Onların tanıdığı bildiği bir fener işte. .


Bak işte buradalar , ancak o zaman görürsünüz de onları. anlatırlar size hiç gitmediğiniz ve belkide hiç gidemeyeceğiniz denizleri